zondag 29 november 2015

Vanuit de lucht over Kleverskerke!

Dit is nu eens heel erg leuk: vanuit een drone Kleverskerke bekeken in april 2015!

Alleen de informatie over de kerk klopt niet echt: het gebouw is uit om en nabij 1870; wel staat al sinds 1250 een kerkje op deze vliedberg.


Van november naar december, van herfst naar Kerst ..

Vandaag, 29 november, ga ik er eens voor zitten: de Advent is vandaag begonnen .. ik ga de herfst uit zwaaien en de wintertijd rond Kerst begroeten.

De herfst was mooi: een lange herfst die nog steeds niet helemaal afgelopen is. Laat begon het blad te verkleuren en lang duurde de verkleuring. Het bleef prachtig om door het Bomenbos te lopen en de overgangen te bekijken. Terwijl mijn gemoed moeilijk afscheid kan nemen van zomer en warmte, geniet ik toch van de zon en kleuren in dit jaargetij: aflopend naar het eind, naar dood en ondergang om op te staan in nieuw leven.

In dat vooruitzicht dan maar. Advent: kijken naar verder, naar een onvoorstelbare toekomst. Al pakken zich donkere wolken boven onze wereld samen, toch spreidt zich een gloed over de aarde uit, waarvan de bron nog niet traceerbaar is. Is dat 'hoop'? Op dit moment spreekt men in Parijs op de klimaattop over beheersing van klimaatschade.



In dat Bomenbos kom je van alles: groene, lachende spechten bijvoorbeeld: 


Lacht 'ie nu ons uit of is het een obsessief compulsief stemmetje dat niet anders meer weet?

De natuur is wel wat van slag. 
In het Bomenbos is een kippenren, waar een buizerd zich verschanst heeft: wil hij nu aan de levende kippen zich tegoed gaan doen?? Hij was altijd een aaseter... Weet hij het ook even niet meer?



Hij kijkt vanaf zijn hangplek in het gaas naar de kippen, maar is zelf ook wat in de war. Hij raakt in paniek en wil de ren ook graag weer uit. Maar hoe?
Het valt niet mee, maar met wat hulp vindt hij zijn weg door de open deur. 


Zo is de 'natuur' niet iets statisch, maar een groeiproces. Ook wij zijn in de groei, al valt dat in de herfst niet zo makkelijk te zien voor een bijziend kortzichtig dorpsdomineetje. Maar 'artis natura     docet' of 'artis natura magistra est': de natuur leert het de kunst. Dus gewoon beter kijken en je ziet,  dat de natuur haar weg wel vindt naar het leven. Nu wij nog .. of heeft George Harrison (ex-Beatle) het bij het rechte eind met 'all things must pass away'? Is alles voorbijgaand? Of is er ooit een nieuw begin?


Sunrise doesn't last all morning,
A cloudburst doesn't last all day
Seems my love is up
And has left you with no warning
But it's not always going
To be this grey
All things must pass,
All things must pass away


George Harrison (25 februari 1943 – 29 november 2001)

maandag 19 oktober 2015

Na de buurtbunkerbraai warm in winterslaap..

2 oktober was het zover! De lang verwachte en bedachte buurtBBQ brak aan. Het gemeste kalf werd van stal gehaald en via een slager weer in plakjes terug gebracht; de buren schoven aan lange tafels aan en de bard werd in de boom geknoopt: precies alles zoals het hoort in ons kleine uithoekje op de rand van de bewoonde wereld...


De buren waren op de hoogte gebracht via de braai-rondzing-postbezorgdienst (b.a.r.d.);
de rondzinger werd voor de duur van de maaltijd vakkundig tot zwijgen gebracht, toen eenmaal het bestek en de borden op tafel kwamen.
De mannen van het dorp hadden zich uitgeput in het opstellen van tent en tafels, de vrouwen in het plukken van maretak, peterselie, rozemarijn en tijm om de heerlijkste salades te bereiden.

Zo werd het eind van de zomer en het begin van het winterseizoen ingeluid. Nu kon men er tegenaan. Het grote bunkeren was begonnen en het feesten duurde de hele verdere dag.
De zwijnen waren al snel verorberd en sommige mannen lagen gevloerd op de tafels.
Alleen de vegetarische buurvrouw kon nog verticaal haar hut terug vinden. Het was al nacht, toen pas de vuren en fakkels gedoofd werden.

Natuurlijk moeten er deze maand nog appels en peren tot moes verwerkt, aardappels gerooid en de laatste opbrengselen der moestuinen geplukt en geoogst worden, maar dan kan de grote winterslaap echt beginnen. De noten- en houtvoorraad ligt al opgetast op de erven, zodat niemand honger of kou hoeft te lijden in de winterslaap en niemand in de zorg hoeft te zitten om de ander, ook al zien de bewoners elkaar straks maanden niet.

Terwijl de wintertijd straks aanbreekt met het terug zetten van de klok, blikken we als ware het al oudejaarsavond nog even terug op de buurtbunkerbraai: