Op deze laatste dag van het oude jaar, vlak voor de bollen-en-flappen-bakkerij.. natuurlijk nog even een blogje. Geen uitgebreide nabeschouwingen over dit jaar, geen oudejaarsconference van mijn kant (dan kom je maar in de kerk).
Wel een aankondiging van een leuk meet-en-greet-moment direct in het nieuwe jaar: 9 januari treedt Walcherense folkband 'Slán' op in het kerkje. Kaarten zijn aan de kassa te krijgen. Gezellig op de zaterdagavond uit en toch - bijna- thuis? Kom mee zingen, luisteren, genieten van verhalen over Ierland en emigranten naar Amerika, alles omlijst met prachtige songs.
Zie meer info op: www.slan.nl
Ik wens ieder een gezond, gelukkig, groeizaam en geweldig 2016!!
donderdag 31 december 2015
zondag 29 november 2015
Even voorstellen: Henk Kosters en Dingeman Steijn, onze nieuwste dorpsgenoten!
EVEN VOORSTELLEN .. (zullen we er maar een vaste rubriek van maken? Ieder die hier de laatste 100 jaar is komen wonen, mag met terugwerkende kracht ook even een fotootje en verhaaltje insturen en ik zet het in deze rubriek op onze blogspot!)
Mag ik jullie allemaal even voorstellen? Dingeman en Henk!
Mag ik jullie allemaal even voorstellen? Dingeman en Henk!
Hallo Kleverskerkenaren,
Wij zijn Dingeman Steijn (links op de foto) en Henk Kosters. Vanaf maandag 23 november j.l. zijn wij de nieuwe bewoners van Dorpsstraat 31. Wij zien er naar uit om in Kleverskerke te komen wonen en hopen snel persoonlijk met jullie kennis te maken.
Hartelijke groet,
Dingeman Steijn en Henk Kosters
Vanuit de lucht over Kleverskerke!
Dit is nu eens heel erg leuk: vanuit een drone Kleverskerke bekeken in april 2015!
Alleen de informatie over de kerk klopt niet echt: het gebouw is uit om en nabij 1870; wel staat al sinds 1250 een kerkje op deze vliedberg.
Van november naar december, van herfst naar Kerst ..
Vandaag, 29 november, ga ik er eens voor zitten: de Advent is vandaag begonnen .. ik ga de herfst uit zwaaien en de wintertijd rond Kerst begroeten.
De herfst was mooi: een lange herfst die nog steeds niet helemaal afgelopen is. Laat begon het blad te verkleuren en lang duurde de verkleuring. Het bleef prachtig om door het Bomenbos te lopen en de overgangen te bekijken. Terwijl mijn gemoed moeilijk afscheid kan nemen van zomer en warmte, geniet ik toch van de zon en kleuren in dit jaargetij: aflopend naar het eind, naar dood en ondergang om op te staan in nieuw leven.
In dat vooruitzicht dan maar. Advent: kijken naar verder, naar een onvoorstelbare toekomst. Al pakken zich donkere wolken boven onze wereld samen, toch spreidt zich een gloed over de aarde uit, waarvan de bron nog niet traceerbaar is. Is dat 'hoop'? Op dit moment spreekt men in Parijs op de klimaattop over beheersing van klimaatschade.
In dat Bomenbos kom je van alles: groene, lachende spechten bijvoorbeeld:
De herfst was mooi: een lange herfst die nog steeds niet helemaal afgelopen is. Laat begon het blad te verkleuren en lang duurde de verkleuring. Het bleef prachtig om door het Bomenbos te lopen en de overgangen te bekijken. Terwijl mijn gemoed moeilijk afscheid kan nemen van zomer en warmte, geniet ik toch van de zon en kleuren in dit jaargetij: aflopend naar het eind, naar dood en ondergang om op te staan in nieuw leven.
In dat vooruitzicht dan maar. Advent: kijken naar verder, naar een onvoorstelbare toekomst. Al pakken zich donkere wolken boven onze wereld samen, toch spreidt zich een gloed over de aarde uit, waarvan de bron nog niet traceerbaar is. Is dat 'hoop'? Op dit moment spreekt men in Parijs op de klimaattop over beheersing van klimaatschade.
In dat Bomenbos kom je van alles: groene, lachende spechten bijvoorbeeld:
Lacht 'ie nu ons uit of is het een obsessief compulsief stemmetje dat niet anders meer weet?
De natuur is wel wat van slag.
In het Bomenbos is een kippenren, waar een buizerd zich verschanst heeft: wil hij nu aan de levende kippen zich tegoed gaan doen?? Hij was altijd een aaseter... Weet hij het ook even niet meer?
Hij kijkt vanaf zijn hangplek in het gaas naar de kippen, maar is zelf ook wat in de war. Hij raakt in paniek en wil de ren ook graag weer uit. Maar hoe?
Het valt niet mee, maar met wat hulp vindt hij zijn weg door de open deur.
Zo is de 'natuur' niet iets statisch, maar een groeiproces. Ook wij zijn in de groei, al valt dat in de herfst niet zo makkelijk te zien voor een bijziend kortzichtig dorpsdomineetje. Maar 'artis natura docet' of 'artis natura magistra est': de natuur leert het de kunst. Dus gewoon beter kijken en je ziet, dat de natuur haar weg wel vindt naar het leven. Nu wij nog .. of heeft George Harrison (ex-Beatle) het bij het rechte eind met 'all things must pass away'? Is alles voorbijgaand? Of is er ooit een nieuw begin?
Sunrise doesn't last all morning,
A cloudburst doesn't last all day
Seems my love is up
And has left you with no warning
But it's not always going
To be this grey
A cloudburst doesn't last all day
Seems my love is up
And has left you with no warning
But it's not always going
To be this grey
All things must pass,
All things must pass away
All things must pass away
George Harrison (25 februari 1943 – 29 november 2001)
maandag 19 oktober 2015
Na de buurtbunkerbraai warm in winterslaap..
2 oktober was het zover! De lang verwachte en bedachte buurtBBQ brak aan. Het gemeste kalf werd van stal gehaald en via een slager weer in plakjes terug gebracht; de buren schoven aan lange tafels aan en de bard werd in de boom geknoopt: precies alles zoals het hoort in ons kleine uithoekje op de rand van de bewoonde wereld...
De buren waren op de hoogte gebracht via de braai-rondzing-postbezorgdienst (b.a.r.d.);
de rondzinger werd voor de duur van de maaltijd vakkundig tot zwijgen gebracht, toen eenmaal het bestek en de borden op tafel kwamen.
De mannen van het dorp hadden zich uitgeput in het opstellen van tent en tafels, de vrouwen in het plukken van maretak, peterselie, rozemarijn en tijm om de heerlijkste salades te bereiden.
Zo werd het eind van de zomer en het begin van het winterseizoen ingeluid. Nu kon men er tegenaan. Het grote bunkeren was begonnen en het feesten duurde de hele verdere dag.
De zwijnen waren al snel verorberd en sommige mannen lagen gevloerd op de tafels.
Alleen de vegetarische buurvrouw kon nog verticaal haar hut terug vinden. Het was al nacht, toen pas de vuren en fakkels gedoofd werden.
Natuurlijk moeten er deze maand nog appels en peren tot moes verwerkt, aardappels gerooid en de laatste opbrengselen der moestuinen geplukt en geoogst worden, maar dan kan de grote winterslaap echt beginnen. De noten- en houtvoorraad ligt al opgetast op de erven, zodat niemand honger of kou hoeft te lijden in de winterslaap en niemand in de zorg hoeft te zitten om de ander, ook al zien de bewoners elkaar straks maanden niet.
Terwijl de wintertijd straks aanbreekt met het terug zetten van de klok, blikken we als ware het al oudejaarsavond nog even terug op de buurtbunkerbraai:
De buren waren op de hoogte gebracht via de braai-rondzing-postbezorgdienst (b.a.r.d.);
de rondzinger werd voor de duur van de maaltijd vakkundig tot zwijgen gebracht, toen eenmaal het bestek en de borden op tafel kwamen.
De mannen van het dorp hadden zich uitgeput in het opstellen van tent en tafels, de vrouwen in het plukken van maretak, peterselie, rozemarijn en tijm om de heerlijkste salades te bereiden.
Zo werd het eind van de zomer en het begin van het winterseizoen ingeluid. Nu kon men er tegenaan. Het grote bunkeren was begonnen en het feesten duurde de hele verdere dag.
De zwijnen waren al snel verorberd en sommige mannen lagen gevloerd op de tafels.
Alleen de vegetarische buurvrouw kon nog verticaal haar hut terug vinden. Het was al nacht, toen pas de vuren en fakkels gedoofd werden.
Natuurlijk moeten er deze maand nog appels en peren tot moes verwerkt, aardappels gerooid en de laatste opbrengselen der moestuinen geplukt en geoogst worden, maar dan kan de grote winterslaap echt beginnen. De noten- en houtvoorraad ligt al opgetast op de erven, zodat niemand honger of kou hoeft te lijden in de winterslaap en niemand in de zorg hoeft te zitten om de ander, ook al zien de bewoners elkaar straks maanden niet.
Terwijl de wintertijd straks aanbreekt met het terug zetten van de klok, blikken we als ware het al oudejaarsavond nog even terug op de buurtbunkerbraai:
donderdag 3 september 2015
Open monumentendag, 12 september: kerk open, ook voor vluchtelingen?
Zaterdag 12 september is de landelijke Open Monumentendag.
In Kleverskerke staat dan de kerk open voor fietsers, bezoekers van oude plekken, voor wie maar wil en wil op ademen, koffie of thee drinken, zijn waterfles vullen en wat sfeer wil snuiven.
's Ochtends is er Klezmermuziek in de kerk, joodse straatmuziek, die veel majeur- en mineurwisselingen kent: muziek die je ontroert en vrolijk maakt.
Misschien is behalve het kerkgebouw ook de vliedberg in de bocht van de Dorpsstraat (voor je richting de Van Cittersweg rijdt) wel opgenomen in het programma; maar dat is me nu niet bekend.
Op die vliedberg heeft namelijk in de middeleeuwen, een 'motte-burcht' gestaan.
Die term was voor mij als kersverse Zeeuw nog onbekend, tot ik bij Terra Maris en kasteel Westhove tussen Domburg en Oost-Kapelle een motte-burcht of mottekasteel in gereconstrueerde vorm zag en de toren beklom.
In tijden van invallen door vijanden, zoals in 1000-1200 de Noormannen of Vikingen (Scandinaviërs), verschansten de dorpelingen zich in een hoge toren, die omringd was door een gracht en voorburchten. Maar eigenlijk zijn de houten kastelen de voorlopers van de latere, meer bekende en langer bewaard gebleven stenen kastelen.
Op Wikipedia is daar natuurlijk veel meer interessants over te vinden.
Archeologen vermoeden, dat alle vliedbergen (of moderner gezegd: 'vluchtheuvels') kunstmatig aangelegd zijn en voorzien zijn geweest van mottekastelen. Een 'motte' is eigenlijk hetzelfde als een kunstmatige heuvel of 'vliedberg'.
Op de vliedberg in Kleverskerke staat nu nog een bunker; zo is hij in moderne tijden opnieuw gebruikt of misbruikt voor militaire doelen: verdediging en misschien ook aanval.
In het zomernummer van 2015 van 'Nehalennia', het bulletin van de werkgroep Cultuurhistorie van het Zeeuws Genootschap, zijn lezingen opgenomen over de Zeeuwse vliedbergen en motte-burchten.
Nu is het eigenlijk, als je erover door mijmert, bijzonder dat Kleverskerke wel twee vliedbergen heeft gehad, twee vluchtheuvels: naar de ene vluchtte de bevolking en verschanste men zich met eten in een tijd van aanval en beleg om letterlijk te overleven; naar de andere, de kerk, ging men voor geestelijk leven en heeft men zich vast ook voor het oprukkend water nog wel eens verschanst.
Zo is het althans in 1944 in Oost-Souburg vergaan: de mensen die hun huizen tijdens de inundatie moesten verlaten, leefden, kookten en sliepen in de kerk. Ik stel me zo voor, dat per familie een bank werd bezet. Hoe dat in Kleverskerke toen is gegaan, in 1944 en opnieuw in 1953? Wordt vervolgd...
In Kleverskerke staat dan de kerk open voor fietsers, bezoekers van oude plekken, voor wie maar wil en wil op ademen, koffie of thee drinken, zijn waterfles vullen en wat sfeer wil snuiven.
's Ochtends is er Klezmermuziek in de kerk, joodse straatmuziek, die veel majeur- en mineurwisselingen kent: muziek die je ontroert en vrolijk maakt.
Misschien is behalve het kerkgebouw ook de vliedberg in de bocht van de Dorpsstraat (voor je richting de Van Cittersweg rijdt) wel opgenomen in het programma; maar dat is me nu niet bekend.
Op die vliedberg heeft namelijk in de middeleeuwen, een 'motte-burcht' gestaan.
Die term was voor mij als kersverse Zeeuw nog onbekend, tot ik bij Terra Maris en kasteel Westhove tussen Domburg en Oost-Kapelle een motte-burcht of mottekasteel in gereconstrueerde vorm zag en de toren beklom.
In tijden van invallen door vijanden, zoals in 1000-1200 de Noormannen of Vikingen (Scandinaviërs), verschansten de dorpelingen zich in een hoge toren, die omringd was door een gracht en voorburchten. Maar eigenlijk zijn de houten kastelen de voorlopers van de latere, meer bekende en langer bewaard gebleven stenen kastelen.
Op Wikipedia is daar natuurlijk veel meer interessants over te vinden.
Archeologen vermoeden, dat alle vliedbergen (of moderner gezegd: 'vluchtheuvels') kunstmatig aangelegd zijn en voorzien zijn geweest van mottekastelen. Een 'motte' is eigenlijk hetzelfde als een kunstmatige heuvel of 'vliedberg'.
Op de vliedberg in Kleverskerke staat nu nog een bunker; zo is hij in moderne tijden opnieuw gebruikt of misbruikt voor militaire doelen: verdediging en misschien ook aanval.
In het zomernummer van 2015 van 'Nehalennia', het bulletin van de werkgroep Cultuurhistorie van het Zeeuws Genootschap, zijn lezingen opgenomen over de Zeeuwse vliedbergen en motte-burchten.
Nu is het eigenlijk, als je erover door mijmert, bijzonder dat Kleverskerke wel twee vliedbergen heeft gehad, twee vluchtheuvels: naar de ene vluchtte de bevolking en verschanste men zich met eten in een tijd van aanval en beleg om letterlijk te overleven; naar de andere, de kerk, ging men voor geestelijk leven en heeft men zich vast ook voor het oprukkend water nog wel eens verschanst.
Zo is het althans in 1944 in Oost-Souburg vergaan: de mensen die hun huizen tijdens de inundatie moesten verlaten, leefden, kookten en sliepen in de kerk. Ik stel me zo voor, dat per familie een bank werd bezet. Hoe dat in Kleverskerke toen is gegaan, in 1944 en opnieuw in 1953? Wordt vervolgd...
donderdag 27 augustus 2015
Avondschoon in Kleverskerke
De zomer is vergangen
De zomer is in Kleverskerke bijna vergangen; ik wilde dat ik er achteraan kon zeggen of zingen: 'ik zie des meien schoon'... helaas is er geen land, waar je na vier maanden zomer meteen weer in de lente zit en de herfst en winter eens fijn kunt overslaan.
Ik weet het: ik maak me niet populair bij liefhebbers van stamppotten, erger nog: erwtensoep, schaatsen, wollen sjaals, gebreide sokken en dergelijken.
De avonden zijn gelukkig nog gebaad in prachtig gekleurd licht van de ondergaande zon, een feest waartegen het beste vuurwerk het nog niet op kan nemen.
Dan is het even genieten voor de dag weer ten einde loopt.
Het nazomerseizoen is begonnen. 12 september is de landelijke Open Monumentendag.
In Kleverskerke staat dan de kerk open voor fietsers en bezoekers van oude plekken.
Daarover gaat de volgende blog. Ook al staat er weer genoeg leuks op het program en is er genoeg moois in de nazomer te beleven, eerst is er het afscheid van die mooie, mooie zomer...
woensdag 22 juli 2015
dinsdag 21 juli 2015
Zomer ..
De zomer in Kleverskerke is mooi!
De zon laat zich volop zien.
Een 'puttertje' of met zijn officiële naam: de 'distelvink', op weg naar het Bomenbos, of op zijn zondags 'het Arboretum'.
Deze kuifeend had eerst vier jonkies; zomaar over de weg oversteken, t t t .. dat is ook gevaarlijk! Maar er kan ook een roofvogel van over het kanaal vliegend toe geslagen hebben: nu nog maar twee jonkies..
In het Bomenbos is een zwerm bijen op 'vakantie' gegaan; maar hoezo, is de vraag? De koningin kan zijn verstoten door het volk, bijvoorbeeld omdat het volk te groot werd en is daarom in 'ballingschap' gegaan. Een nieuwe zwerm bijen heeft zich al om de verstoten koningin gevormd, zomaar aan een boomtak. Het is een drukte van jewelste, want werken kunnen deze bijen!
Op zijn zomers de koeien verplaatsen: vooral niet teveel energie gebruiken.. vanaf je fiets dus!
Zomaar een tuin met mooie veldbloemen..
Zo eindigt de zomerdag in Klevers zoals hij begon.. met een mooie zon vlak boven het boerenland ..
zaterdag 18 juli 2015
Topdrukte in 't durp!
Waarschijnlijk is dit wat je noemt de vakantie-spits in Kleverskerke: oldtimers die full speed door ons dorp scheuren, zeilboten en andere vaartuigen ronkend door het kanaal, waarbij vaarinstructies elkaar toe geschreeuwd worden, fietsers die puzzelend bij het knooppuntenbord hun hoofd breken of navigaties bestuderen, dorpsbewoners die volop borend, grasmaaiend, elektrisch aangedreven schuurmachine's bedienend en caravans stofzuigend zich al converserend met buren buiten uitleven, groene spechten die gierend van het lachen door de lucht gaan, ganzen en meeuwen die lawaaierig over vliegen ...
... gelukkig hoor je heel af en toe gewoon alleen maar krekeltjes in het gras, zie je een kat doodstil in het hoge gras een middagdut ter lengte van een volle dag doen, een boer lui op de fiets zijn kudde koeien over de weg drijven en een slaperige Kleverskerker in een hangmat of schommelbank hangen. Wat een genot, zo'n zomer!
Die rust is ook wel lekker...
... gelukkig hoor je heel af en toe gewoon alleen maar krekeltjes in het gras, zie je een kat doodstil in het hoge gras een middagdut ter lengte van een volle dag doen, een boer lui op de fiets zijn kudde koeien over de weg drijven en een slaperige Kleverskerker in een hangmat of schommelbank hangen. Wat een genot, zo'n zomer!
Die rust is ook wel lekker...
donderdag 2 juli 2015
Stammen-bijeenkomst in het bos!
Zondag 10 uur is het zover: Kleverskerkers en Middelburgers ontmoeten elkaar in het Bomenbos,
aan het eind van de Van Cittersweg.
Daar is een bijeenkomst, georganiseerd door de Protestantse Gemeente Kleverskerke. Het thema is:
Samen de muren neerhalen, die ons scheiden. Er staan letterlijke muren in deze wereld, zoals de muur tussen Israëliërs en Palestijnen ten zuiden van Jeruzalem; de muur van Hadrianus in Engeland, een restant uit de tijd dat de Romeinen zich verdedigden tegen binnenvallende horden. Er stond er eentje tussen Oost- en West Berlijn. Deze is al 25 jaar neergehaald. Alleen vogels vliegen vrij over muren ... wij mensen hebben er maar last van, want ze maken vijandschappen en verdeeldheid heel zichtbaar en bemoeilijken communicatie en elkaar echt zien.
Kennen we in ons land zulke muren? Zoveel hoofden, zoveel zinnen, is een spreekwoord.
Zoveel Nederlanders, zoveel politieke partijen en zendgemachtigden was een lang gehoorde variant. Misschien is het nu de muur tussen rijk en arm, die hoger en hoger wordt; of die tussen autochtone
en allochtone Nederlanders. Tussen werkenden en bijstandstrekkers, die maar 'labbekakkers' zijn volgens een hooggeplaatste in ons land: zulke opmerkingen maken de muur alleen maar hoger.
Financiële noodzaak dwingt vaak tot samenwerking, maar in dit geval is het de zomer en het heerlijke weer, waardoor wij er op uitgaan en heerlijk in het bos bij elkaar komen. Dus ook dakloosheid is niet de reden, al is het voor de Middelburgers letterlijk bivakkeren onder de blote hemel: zij hebben aan het Veerse Meer hun kampementen opgeslagen.
We hopen op een mooie bijeenkomst met veel muziek, zang en kinderen op slagwerk te hebben en veel gezelligheid bij de koffie en thee na afloop!
aan het eind van de Van Cittersweg.
Daar is een bijeenkomst, georganiseerd door de Protestantse Gemeente Kleverskerke. Het thema is:
Samen de muren neerhalen, die ons scheiden. Er staan letterlijke muren in deze wereld, zoals de muur tussen Israëliërs en Palestijnen ten zuiden van Jeruzalem; de muur van Hadrianus in Engeland, een restant uit de tijd dat de Romeinen zich verdedigden tegen binnenvallende horden. Er stond er eentje tussen Oost- en West Berlijn. Deze is al 25 jaar neergehaald. Alleen vogels vliegen vrij over muren ... wij mensen hebben er maar last van, want ze maken vijandschappen en verdeeldheid heel zichtbaar en bemoeilijken communicatie en elkaar echt zien.
Kennen we in ons land zulke muren? Zoveel hoofden, zoveel zinnen, is een spreekwoord.
Zoveel Nederlanders, zoveel politieke partijen en zendgemachtigden was een lang gehoorde variant. Misschien is het nu de muur tussen rijk en arm, die hoger en hoger wordt; of die tussen autochtone
en allochtone Nederlanders. Tussen werkenden en bijstandstrekkers, die maar 'labbekakkers' zijn volgens een hooggeplaatste in ons land: zulke opmerkingen maken de muur alleen maar hoger.
Financiële noodzaak dwingt vaak tot samenwerking, maar in dit geval is het de zomer en het heerlijke weer, waardoor wij er op uitgaan en heerlijk in het bos bij elkaar komen. Dus ook dakloosheid is niet de reden, al is het voor de Middelburgers letterlijk bivakkeren onder de blote hemel: zij hebben aan het Veerse Meer hun kampementen opgeslagen.
We hopen op een mooie bijeenkomst met veel muziek, zang en kinderen op slagwerk te hebben en veel gezelligheid bij de koffie en thee na afloop!
vrijdag 19 juni 2015
Zondagswerk in Kleverskerke ..
Zondagswerk is niet sterk.. zegt men. Maar een dorpsdomineetje moet het er maar mee doen.
In ons Kleverskerkse kerkje is het zondag weer tijd voor een goed verhaal en een lekkere bak koffie na afloop! Ik spreek vanzelf in verkleinwoorden, maar dat krijg je in zo'n ieniemienie dorpje als het onze, waar we dapper en onversaagd weerstand bieden tegen ons overspoelende machten van buiten.
Een goed verhaal.. Daar gaan we voor! Iemand die mijn verhaal al kende, vatte het zo samen:
Hou je aan afspraken. En als die jou niet (meer) zinnen, probeer dan nieuwe te maken. Onderhandelen. Of tenminste overleg plegen. Anders komt er gedoe.
In het verhaal van zondag gaat het nog ietsje verder: als je je niet aan je eigen afspraken houdt, schendt je iemands vertrouwen. Dan kon het wel eens fout lopen met het contact. Wees wijs met wormen en waarden, uh.. normen.
In ons kleine dorp (72 inwoners..) is er altijd wat aan de hand: vorige week en deze week slaagden jongeren of gingen over: gefeliciteerd! Weer perspectief op een vervolg na de zomer. De pensionado's zitten nog steeds aan de pina colada aan de costa's en komen ongetwijfeld ooit weer terug maar komende week nog niet. Ze bakken het bruin, tja, het zij hen gegund!
Waar we natuurlijk ook naar uit kijken, is de dorpsmaaltijd die deze zomer zou plaatsvinden: hmm..
Abonneren op:
Posts (Atom)